تاریخ مختصر زبان شناسی ساختگرا

کتاب «تاریخ مختصر زبان شناسی ساختگرا» تألیف پیتر متیوس است که با ترجمه‌ی راحله گندمکار به چاپ رسیده. در معرفی کتاب آمده است: «این کتاب به معرفی تاریخ پیدایش زبان‌شناسی ساختگرا از آغاز تا کنون می‌پردازد. هدف نویسنده از طرح این تاریخچه، معرفی آرای پژوهشگرانی است که از آغاز قرن بیستم و در طول مدت یک قرن، روشی را در مطالعه‌ی زبان معرفی کرده‌اند که امروزه (زبان‌شناسی ساختگرا) نامیده می‌شود.»

گزیده‌ای از کتاب:

«منظور از «زبان‌شناسی ساختگرا» چیست؟ آیا هنوز هم اکثر زبان‌شناسان اصول آن را قبول دارند؟ یا این اصول صرفاً مورد تأیید زبان‌شناسان سالخورده‌ای است که به خاطرات و آرای دوران جوانی شان دل بسته‌اند؟ از میان محققانی که در قرن بیستم به پژوهش درباره‌ی زبان پرداخته‌اند، کدامشان ساختگرا بوده یا هستند؟ چه کسانی را باید به نوعی از اینان متمایز دانست؟ در همین نگاه نخست، به نظر می‌رسد که پرسش اول را باید پرسشی بنیادین دانست. ما ابتدا باید از خود بپرسیم، منظورمان از ساختگرایی چیست. می‌بینیم که برای نمونه در مردم‌شناسی، یا حتی رشته‌های دیگری غیر از زبان‌شناسی، نظیر نقد ادبی یا روان‌شناسی، افرادی «ساختگرا» بوده‌اند یا هنوز هم هستند. وجه اشتراک اینان چیست و چه ویژگی‌هایی آن‌ها را از سایر نظریه‌پردازان و پژوهشگران متمایز می‌سازد؟ با پاسخ به این پرسش، به معرفی و تعیین مجموعه‌ای از اصول عام می‌پردازیم که مورد تأیید ساختگرایان‌اند. پس از این کار، می‌توانیم از خود بپرسیم که اینان از چه روشی برای مطالعه‌ی زبان بهره می‌گیرند. ما از این طریق می‌توانیم باورهای یک «زبانشناس ساختگرا» را دریابیم و سپس معلوم کنیم، چه کسانی ساختگرا تلقی می‌شوند، یا روزی و روزگاری، ساختگرا به حساب می‌آمده‌اند. اما مسلم بدانید که چنین کندوکاوی ما را به تردید و سردرگمی خواهد کشانید، زیرا تعاریفی که صاحب‌نظران، چه در حوزه‌ی زبان‌شناسی و چه سایر رشته‌ها از ساختگرایی به دست داده‌اند، دست کم در نگاه نخست، بسیار متنوع به نظر می‌رسد. حتی در میان زبان‌شناسان نیز می‌توان افرادی را یافت که بر حسب تعاریف موجود، باید ساختگرا به حساب آیند، ولی خودشان چنین امری را قبول ندارند و خود را ساختگرا نمی‌دانند.» کتاب «بازآفرینی» در انتشارات کتابسرای میردشتی چاپ شده و در اختیار علاقمندان به حوزه‌ی زبان‌شناسی قرار گرفته است.