صدای درون

کتاب «صدای درون» تألیف اتان کراس است و با ترجمه مهدی قراچه داغی چاپ شده است. گزیده‌ای از کتاب را می‌خوانیم:
ما بدون شک احساسات و افکاری داریم که کلامی نیستند. ما سوای دهان و کلمات می‌توانیم از مقولاتی مانند زبان تن و حرکات استفاده کنیم. زبان درونی ما به قدری قدرتمند است که حتی اگر به ندرت مورد استفاده قرار گیرد، می‌داند برای ما چه می‌کند. ویگو تسکی صرفا نمی‌گوید ما چگونه می‌آموزیم که از صدای درون خود برای کنترل‌کردن خودمان استفاده کنیم بلکه در ضمن توضیح می‌دهد که چگونه صحبت‌های درون ما تحت تاثیر رشد ما قرار می‌گیرد.

گزیده‌ای از کتاب

در سال‌های اخیر، بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهند که وقتی ما نگرانی و افسردگی را تجربه می کنیم، درون ‌نگری اغلب بیش از آنکه فایده داشته باشد توید ضرر و آسیب می‌کند. به عملکرد ما لطمه می‌زند مانع از آن می‌شود تصمیمات خوبی بگیریم. دورن نگری روی روابط ما تاثیر نامطوب می‌گذارد. در ضمن می تواند بر میزان خشونت و پرخاشگری ما بیفزاید. اختلالات ذهنی ما را افزایش می‌دهد و خطر بیماری‌های جسمی ما را بیشتر می‌کند. وقتی ورزشکاران سطح بالا با این مشکل روبرو می‌شوند از میران مهارتشان کاسته می‌شود، مهارتی که سال‌ها تلاش کرده‌اند پیدا کنند به شدت ضعیف می‌شود، سببی است که آدم‌های منطقی، منطق خود را از دست بدهند و حتی تصمیمات اخلاقی کمتری بگیرند. این می‌تواند دوستان شما را از شما دور کند، چه در اجتماع و چه در رسانه‌ها، می‌تواند روابط رمانتیک را به جبهه جنگ تبدلی کند. حتی می‌تواند سبب شود که اشخاص زدتر پیر شوند.
سوال اینجاست که چرا؟ چرا اشخاص به دورن خود می‌روند و در حالی که در شرایط روحی خوبی به سر نمی‌برند گاه موفق و گاه غیرموفق می‌شوند؟ و به همین اندازه مهم، چه می‌توایم بکنیم که دورن نگری را متوقف سازیم؟

کتاب «صدای درون» در انتشارات کتابسرای میردشتی چاپ شده و در اختیار علاقه‌‌مندان به روان‌شناسی قرار گرفته است.