کتاب «روان‌درمانی گروهی معنامحور: دست‌نامه‌ی درمان» تألیف ولیام اس. بریتبارت و شانون باپیتو است که با ترجمه‌ی دکتر شیلا خیرزاده، دکتر محمدرضا عابد و دکتر غلامرضا طالبی به چاپ رسیده. در معرفی کتاب آمده است: «روان‌درمانی گروهی معنامحور به دلیل نیاز به رویارویی با یک مشکل بالینی چالش‌برانگیز به وجود آمده است. مشکل یاد شده، بحران وجودی فقدان معنا ارزش و هدف در رویارویی با دشواری‌های زندگی است. این درمان راهی برای شناخت اهمیت معنا و زنده‌نگاه‌داشتن معناست، مفاهیمی که ممکن است در کاستن ناامیدی در شرایط دشوار زندگی کمک‌کننده باشند.
زیربنای طراحی و ارائه‌ی روان‌درمانی معنامحور، مفاهیم کلیدی فلسفه‌ی وجودی بوده است که توسط پیشگامانی مانند کیرکگارد، نیچه، هایدگر، سارتر، کامو و یالوم ارائه شدند.»
گزیده‌ای از کتاب:
«کارآمدی روان‌درمانی گروهی معنامحور در افزایش بهزیستی معنوی و مفهوم معنا و همچنین کاهش اضطراب، ناامیدی و آرزوی مرگ در یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده (بریتبارت و همکاران، ۲۰۱۰) نشان داده شد. هشت جلسه مداخله‌ی روان‌درمانی گروهی معنامحور و یا درمان گروهی حمایتی برای نود بیمار ارائه شد. پنجاه و پنج بیمار، مداخله‌ی هشت هفته‌ای را به پایان رساندند و سی‌وهشت نفر از این بیماران ارزیابی پیگیری دو ماه پس از مداخله را انجام دادند (کناره‌گیری بیماران در بازه‌ی زمانی میان دو ارزیابی پس از مداخله به طور عمده به دلیل مرگ بیماران و یا وخیم شدن وضعیت جسمانی‌شان بود). ارزیابی پیامدها شامل سنجش بهزیستی معنوی، معنا، ناامیدی، آرزوی مرگ، خوش بینی / بدبینی، اضطراب، افسردگی و کیفیت کلی زندگی بود.
نتایج این پژوهش حاکی از آن است که روان‌درمانی گروهی معنامحور، در مقایسه با روان درمانی گروهی حمایتی، از مزایای بسیار بیشتری به ویژه در افزایش بهزیستی معنوی و مفهوم معنا برخوردار است. اثرات درمانی روان‌درمانی گروهی معنامحور حتی تا دو ماه پس از پایان مداخله همچنان قوی‌تر بودند؛ این نکته نشان می‌دهد که نه تنها مزایای مداخله استمرار می‌یابد بلکه ممکن است پس از پایان مداخله افزایش نیز بیابد!
چنین بهبودی در ارزیابی پس از درمان و در ارزیابی پیگیری دو ماهه در بیمارانی که در روان درمانی گروهی حمایتی شرکت داشتند، مشاهده نشد. این پژوهش بر کارآمدی روش نوین روان‌درمانی گروهی معنامحور در راستای افزایش بهزیستی معنوی، دستیابی به مفهوم معنا و کارکرد مثبت روانشناختی در بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته دلالت دارد. مزایای گسترده‌ی درمانی پس از یک مداخله‌ی کوتاه مدت نمود یافت و این مزایا حتی تا هفته‌ها پس از پایان درمان رو به افزایش بود. هر چند روان‌درمانی گروهی معنامحور در مراحل آغازین خود به سر می‌برد اما به نظر می‌رسد که به ویژه در بهبود کیفیت زندگی بیمارانی که در روزهای پایان زندگی هستند مداخله‌ی امیدوارکننده‌ای باشد.
یک کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده‌ی پنج ساله در زمینه‌ی روان درمانی گروهی معنامحور به تازگی به پایان رسیده است و تحلیل‌های اولیه تأیید دوباره‌ای بر کارآمدی روان‌درمانی گروهی معنامحور است.»
کتاب «روان‌درمانی گروهی معنامحور» در
انتشارات کتابسرای میردشتی چاپ شده و در اختیار علاقمندان به حوزه‌ی
روان‌شناسی قرار گرفته است.
