استاد محمود فرشچیان در سال ۱۳۰۸  در اصفهان دیده به جهان گشود. پدرش که مردی هنردوست بود با توجه به علاقه‌ی فرزندش به هنر نقاشی او را به کارگاه استاد حاجی میرزا آقا امامی رهنمون کرد. وی سپس در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان از استاد عیسی بهادری تعلیم گرفت. پس از پایان این دوره به اروپا رفت و چند سالی به مطالعه و بررسی آثار نقاشان برجسته غرب همت گماشت و در نتیجه‌ی همین مطالعات بود که به رهیافتی تازه از هنر نقاشان با معیارهای جهانی رسید.

استاد فرشچیان در حیطه‌ی نقاشی ایرانی به‌وجودآورنده‌ی سبک و مکتب خاصی است که در عین توجه به اصالت مبانی سنتی این هنر با ابداع شیوه‌های نو، قابلیت و کارآیی نقاشی ایرانی را افزایش داده است. او این هنر را غنا بخشید و از حالت الزامی یک پدیده‌ی متکی به شعر و ادبیات رها ساخت و اصالت و ارزشی در حد سایر هنرها در نقاشی ایرانی پدید آورد.

نقاشی‌های استاد فرشچیان آمیزه‌ی دلپذیری از اصالت و نوآوری است. وی با خطوط روان و ترکیب‌بندی‌های ظریف و مدور، راز و رمزها و اشارات درونی نهفته را در آثار خویش به جود می‌آورد. در همین حال نیز با نوآوری در گزینش موضوع و پرداخت اثر به گستره‌ای فراتر از قالب‌های مرسوم می‌رسد. آثار استاد فرشچیان در بیش از صدها نمایشگاه جمعی و فردی در سرتاسر جهان برپا شده است و با استقبال بسیار زیادی روبرو شده است. سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۸۰ موزه‌ی فرشچیان را در مجموعه‌ی فرهنگی-تاریخی سعدآباد افتتاح کرد تا بالغ بر هفتاد اثر از این هنرمند بزرگ را در یک مجموعه‌ی زیبا گرد هم آورد.